Engelli kardeşini hor gören, fakir ailesinden utanan genç kız yaşadığı bu hayattan nefret ediyordu. Üniversieden yeni mezun olmuştu. Kendisinden yaşça büyük bir adamla evlenme niyetindeydi. Ama ailesinden ve engelli kardeşinden öyle utanıyor ve nefret ediyordu ki, sevdiği adamla bile tanıştırmak istemiyordu onları. Ayrıyetten bir de kız kardeşi vardı, 16 yaşında, ismi Cemile idi. Cemile erkek kardeşi Yusuf’a da ailesine de çok bağlıydı. Ablasına bu kötü davranışları yüzünden çok kızıyordu ama ne dese söz dinletemiyordu..
Ablası Lale, bu eski evden, engelli kardeşinden, hor gördüğü anne babasından bir an evvel kurtulmak istiyordu ve onlara çok kötü davranıyordu. Hali tavrı da normalden değişikti. Annesi bu durumun farkındaydı, bir gün kızına
-Kızım hayırdır sende bir haller var yoksa hayırlı bir iş mi var?
Kızı, “evet anne çok hayırlı!” diye sert çıktı, annesine açıklama bile yapmadı. Daha sonra evleneceği adamla görüştü, evleneceği Şener bey Lale’nin ailesiyle tanışmak isiyordu doğal olarak. Lale ise lafı geçiştirmeye çalıştı ama çaresi yoktu, mecburen ailesiyle tanıştıracaktı.
Birkaç gün sonra, Lale evdekilere söyledi ve hazırlıklar başladı. Kız kardeşine hizmetçisi gibi davranıyordu, Cemile bu durumdan çok rahatsızdı. “Anladık istemeye gelecekler de ben de onun hizmetçisi değilim!” diye söyleniyordu… Lale hazırlandı, annesine “anne Yusuf’u ne yapacağız? diye sordu. Annesi anlam veremedi, Lale açıklamaya çalıştı, “anne Yusuf kendisi yemek yiyemiyor etrafa saçıyor, garip sesler çıkarıyor nişanlımın yanında beni rezil etmeyin! diye bağırdı. Annesi sinirlendi, evladımdan rahatsız olacak adam benim damadım olamaz dedi. Lale sinirlenmişti. Akşam oldu..
Yemek yendi, kahvelere geçildi. Damat yaşça büyük olduğundan anne babasıyla değil tek başına gelmişti. Düzgün bir insandı. Yusuf’u da hor görmemişti esasında. Ama Lale Yusuf’tan çok rahatsız oluyordu, televizyon açma bahanesiyle onu içerie götürdü. Tekerlekli sandalyeden hızlıca onu çekti ve yatağa fırlattı. “senden nefret ediyorum senin gibi kardeş olmaz olsun” diye bağırdı ve hiçbir şey olmamış gibi içeri geçti..
Yusuf, zavallı yavrucak çok üzüldü. Ertesi gün, Yusuf çok huysuz ve içine kapanıktı. Lale hiçbir şey yapmamış gibi rahattı. Gel zaman git zaman… Lale evlendi ve gitti. Aradan iki sene geçti, iki sene sonra Lale o hor gördüğü eve döndü.. Ailesi şaşkındı. Lale çok üzgün ve pişmandı, kocası yaşadığı kötü bir kaza sonucu yatalak kalmıştı ve 1,5 sene ona bakmak zorunda kalmıştı. Sonra da eşi vefat etmişti. Lale yaptıkları yüzünden çok pişmanlık duyuyordu. Ama Yusuf onu istese de affetmeyecekti…
Bu hikayeden almamız gereken ders; hiçkimseye kendi elinde olmayan şeyler yüzünden kötü davranmayın. Hastaya, sakata ya da dış görünüşünde en ufak bir farklılık olsa bile insanları hor görmeyin. Hepimiz insanız ve her şey, bütün imtihanlar insanlar için…
